Στάθης Σ.
Είναι ιδεολογικώς νεκροί εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια.Κι όμως κρατούν ακόμα αιχμάλωτες εφημερίδες, πανεπιστημιακές έδρες κι άλλα πόστα του δημόσιου βίου.
¶κμασαν την εποχή Σημίτη, πέθαναν μαζί της, πλην όμως συνέχισαν νεκροζώντανοι να «υπηρετούν» και επί εποχής Καραμανλή - ω, ναι! Είναι και τώρα στην πρώτη γραμμή (πεμπτοφαλαγγίτες) του αγώνα για τη χειραγώγηση του λαού.
Σημιτάνθρωποι αλλά χαμαιλέοντες, Φιλισταίοι αλλά ξερόλες, γνωρίζουν ότι είναι νεκροί, αλλά με επιμονή ζόμπι θέλουν κι άλλον θάνατο -θάνατο των άλλων- του πλανήτη, της πατρίδας, της εργασίας, των γραμμάτων, των ανθρώπων...
Δογματικοί του νεοφιλελευθερισμού, αφού ο «εκσυγχρονισμός» του κ. Σημίτη (που τους εξέθρεψε - ενίους και κατά κυριολεξίαν) έφαγε τα ψωμιά του άδοξα και ατιμωτικά, μετεπεβίβασαν εαυτούς στο κλίμα Καραμανλή και
με την ίδια μισαλλοδοξία, είτε υποστηρίζοντας ΠΑΣΟΚ είτε έχοντας προσχωρήσει στη Ν.Δ., συνεχίζουν να συμβουλεύουν, να νουθετούν τους πάντες για τα πάντα (κι ορισμένους να τους ποδηγετούν) - όχι, δεν άδουν το κύκνειο άσμα τους, αλλά στρώνουν τραπέζι για το επόμενο φαγοπότι.
***
Παρ’ ότι όχι μόνον δεν είχαν ψυλλιαστεί την κρίση που ερχόταν (όντας οι περισσότεροι συστατικό της, άλλωστε, στοιχείο) όταν αυτή ξέσπασε
όχι μόνο έκαναν την αυτοκριτική τους για τις μπούρδες με τις οποίες παραμύθιαζαν επί χρόνια τους πολίτες, αλλά αντιθέτως με το αδιατάρακτο σθένος του ευήθους συνεχίζουν να κανοναρχούν τους τρόπους και τα μέσα για την αντιμετώπισή της, πάντα βεβαίως εις βάρος του απλού ανθρωπάκου, πάντα εις βάρος της εργασίας, πάντα εις βάρος της κοινής λογικής.
Μια κλίκα, μια κάστα, μια στοά, μια χρυσή ορδή, ένας εσμός (διαλέξτε όποιον ορισμό θέλετε) κάνει κουμάντο στη χώρα, εδραιωμένη οριζοντίως μέσα στα κόμματα, αλληλοϋποστηριζόμενη μέσω των ΜΜΕ κι ασκώντας ιδεολογική τρομοκρατία στα ΑΕΙ.
Ενώ δεν έχουν κουνήσει ποτέ το δακτυλάκι τους υπέρ του λαού, διεκδικούν πρώτα απ’ όλα τον τίτλο (μάλιστα το στέμμα) του δημοκρατικού, του προοδευτικού και του ευαίσθητου. Όχι πως τους κόφτει νά ’ναι έτσι (άλλωστε στις συναναστροφές ανάμεσά τους φέρονται ως εστέτ, όπως θά ’κανε κάθε μωροφιλόδοξος βλαχοσυμπέθερος) -
- όχι λοιπόν επειδή κόπτονται νά ’ναι δημοκρατικοί, αλλά επειδή έτσι νομιμοποιείται ο λόγος τους, εμφανίζονται να μας προτείνουν (πάντα για το καλό μας) τα τρία κακά της μοίρας μας.
***
Κρατικοδίαιτοι οι περισσότεροι, αλλά υπέρμαχοι της... ελεύθερης αγοράς!
Διορισμένοι σε... Ανεξάρτητες αρχές, αλλά τιμητές όσων βιώνουν μάχιμοι τον αγώνα για την ελευθεροτυπία.
Τέκνα του διαφωτισμού τάχα μου, αλλά στην πραγματικότητα απολογητές ενός νεοoθωμανισμού του κερατά και πάντως πάσης αμερικανοδουλείας - επί παραδείγματι, προσφάτως, με αφορμή την εκλογή Ομπάμα πολλοί από δαύτους ξαναδήλωσαν ότι «είμαστε όλοι Αμερικανοί» κι
άλλα ευτράπελα, ραγιαδικά και παιδαριώδη. Μάλιστα, με την ίδια αφορμή εγράφησαν στις εφημερίδες κείμενα που αποτελούν όνειδος για την απλή λογική. Όχι για την άποψή τους -ο καθένας δικαιούται τις απόψεις του-, αλλά για τη διαστρέβλωση των επιχειρημάτων των άλλων.
Διότι, ενώ εμφανίζονται νηφάλιοι και καθώς πρέπει αυτοί οι τύποι, υπερβαίνουν σε εμπάθεια και μανία κάθε θεολογικό οίστρο αλλοπαρμένου ιεροκήρυκα Νοτίου Αριζόνας.
Χωρίς να διαφέρουν κατ’ ελάχιστον απ’ τον κάθε γκαιμπελίσκο, διαστρέφουν κείμενα, κόβουν και ράβουν απόψεις, κάνουν δίκη προθέσεων, βάζουν στο στόμα των αντιπάλων τους πράγματα που δεν λένε, λοιδορούν ό,τι δεν γνωρίζουν και, κυρίως, γράφουν (ή υπάρχουν) με τις πλάτες αλλωνών.
Τσιράκια των αφεντικών αυτοί οι τύποι ευδοκιμούν ακόμα στον Τύπο κι απ’ ό,τι φαίνεται, όσον οι πολίτες τούς ανέχονται, θα ευδοκιμούν ακόμα για πολύ - θα είναι, θα συνεχίσουν να είναι τα φερέφωνα των αφεντικών, αυτών που θα μας καθοδηγούν πώς να βγούμε απ’ την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Δημοσιοσχεσίτες καθώς είναι αυτά τα φρικτά παπαγαλάκια, φροντίζουν την υπόληψή τους στα μάτια των αφελών, καθιστώντας ανυπόληπτους τους άλλους. Έτσι, με σταλινική μεθοδικότητα και γκαιμπελική επιμονή κρεμάνε στους πάντες από το ύψος του άμβωνά τους το ταμπελάκι με τη ρετσινιά που τους βολεύει για τον καθένα: αν είναι κομμουνιστής τον βγάζουν φαιοκόκκινο, αν είναι Πασόκος τον βαφτίζουν λαϊκιστή, αν είναι δεξιός τον χλευάζουν φασίστα, αν είναι θεοσεβής τον χρίζουν θρησκόληπτο, αν είναι εναντίον των εισβολών και των βομβαρδισμών των απαξιώνουν ως αντιαμερικανόν, αντισημίτη και πάει λέγοντας - ποιοι; Αυτά «τα σκυλιά του πολέμου», που έχουν επικροτήσει βομβαρδισμούς κι ολοκαυτώματα, μέμφονται για αντιαμερικανισμό όσους τους χαλάνε τη μαγιά. Σαν ποντίκια ανάμεσα στους ανθρώπους συκοφαντούν πρώτα απ’ όλα τον ορθό λόγο. Για αυτό κάνουν τους ορθολογιστές. Κολίγοι και σέμπροι των Δυνατών,
είναι οι Σαδδουκαίοι της εποχής -όμως κουμαντάρουν ακόμα τα πράγματα, και γι’ αυτό φταίμε εμείς- οι πολίτες που αδιαφορούν, τα κόμματα που τους υποθάλπουν και οι δημοσιογράφοι που τους ανέχονται ή τους φοβούνται...
Είναι ο καρκίνος της χώρας, ο δούρειος ίππος για την αποπνευματοποίησή της και τον γενικό εκβαρβαρισμό.
Είναι τα γραβατοφορεμένα σκυλιά άγριων αφεντικών - είναι οι ψυχοπομποί που ανεχτήκαμε, οι κουκουλοφόροι του καθωσπρεπισμού, η μαύρη πανώλης της εποχής μας...
Ποιοι είναι;
Κάνετε ότι δεν τους ξέρετε;
ΣΤΑΘΗΣ Σ.